-
1 wywrzeć zemstę na kimś
отомсти́ть кому́-л. -
2 wywrzeć
глаг.• есть• оказать* * *wyw|rzeć\wywrzećrę, \wywrzećrze, \wywrzećrzyj, \wywrzećarł, \wywrzećarty сов. оказать, произвести; вызвать;\wywrzeć skutek вызвать последствия; возыметь действие;
\wywrzeć na kimś wrażenie произвести впечатление на кого-л.;● \wywrzeć gniew выместить гнев;
\wywrzeć zemstę na kimś отомстить кому-л.* * *wywrę, wywrze, wywrzyj, wywarł, wywarty сов.оказа́ть, произвести́; вы́зватьwywrzeć skutek — вы́звать после́дствия; возыме́ть де́йствие
- wywrzeć zemstę na kimśwywrzeć na kimś wrażenie — произвести́ впечатле́ние на кого́-л.
-
3 wyw|rzeć
pf — wyw|ierać impf vt książk. 1. (stosować) to exert- wywrzeć na kogoś nacisk to put pressure a. lean on sb- organizacje pozarządowe mogą wywierać ogromny wpływ non-governmental organizations can wield enormous influence- wywierał na nią ogromną presję he put a. exerted tremendous pressure on her2. (działać siłą) to apply- sprężony gaz wywiera nacisk na ścianki butli the compressed gas exerts pressure on the sides of the cylinder3. (wywołać) wywarła na komisji dobre/złe/niezatarte wrażenie she made a good/bad/indelible impression on the committee 4. (przynosić) to produce [efekt, rezultat]- nagana wywarła pożądany skutek the reprimand produced the desired effect■ wywrzeć zemstę przest., książk. to exact revengeThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wyw|rzeć
См. также в других словарях:
wywrzeć — dk XI, wywrzećwrę, wywrzećwrzesz, wywrzećwrzyj, wywrzećwarł, wywrzećwarty, wywrzećwarłszy wywierać ndk I, wywrzećam, wywrzećasz, wywrzećają, wywrzećaj, wywrzećał, wywrzećany 1. częściej ndk «działać na coś w pewien sposób, z pewną siłą» Wywierać… … Słownik języka polskiego
zemsta — ż IV, CMs. zemście, blm «odwet za zło, za doznaną krzywdę; pomsta, zemszczenie się» Krwawa, okrutna zemsta. Zemsta doskonała. Pragnienie, żądza zemsty. Zrobić coś przez zemstę. Pałać chęcią zemsty. Poprzysiąc komuś zemstę. Wywrzeć na kimś zemstę … Słownik języka polskiego
łapa — ż IV, CMs. łapie; lm D. łap 1. «noga ssaka (nie mającego kopyt) albo ptaka» Pies siadł na tylnych łapach. Kot liże łapę. 2. rub. żart. «ludzka dłoń; ręka» Dać, dostać po łapach. Daj łapę na zgodę! ◊ pot. Dać w łapę, smarować łapę, wsadzić coś w… … Słownik języka polskiego
pomścić — dk VIa, pomścićmszczę, pomścićcisz, pomścićmścij, pomścićcił, pomścićmszczony «doznać satysfakcji, wynagrodzić sobie doznane krzywdy odpłacając komuś takim samym uczynkiem, wziąć odwet za coś» Pomścić zamordowanych. Pomścić zbrodnię, czyjąś… … Słownik języka polskiego
